Kolorowanka – ludy Syberii

Cena: 15,00 zł

Na stanie

Kolorowanka z 17 ilustracjami przedstawiającymi ludy zamieszkujące Syberię. Okładka kolorowanki po rozłożeniu zamienia się w mapę, na której zaznaczono obszary zamieszkania charakterystyczne dla poszczególnych ludów.

Projekt: Daria Solak

Wymiary: 21 x 29,5 cm

Podobne produkty

⏱ Już za kilka godzin zapraszamy na spotkanie z

⏱ Już za kilka godzin zapraszamy na spotkanie z Piotrem Brysaczem, założycielem wydawnictwa Paśny Buriat, które publikuje książki podróżnicze, krajoznawcze i przyrodnicze dotyczące szeroko rozumianego Wschodu.

💬 Zapewne pamiętacie takich gości naszych wieczornych spotkań, jak Piotr Malczewski czy Zofia Piłasiewicz. Opowiadali u nas o swoich wyprawach nad Bajkał i do Republiki Tuwy. Ich książki wydał właśnie Paśny Buriat.

📕 Biorąc pod uwagę katalog publikacji Paśnego Buriata, należy przyjąć, że Wschód zaczyna się na Podlasiu - tutaj rozciągają się wielokulturowe, magiczne tereny pełne tajemnic, niepowtarzalnego klimatu, bogatej przyrody i... doskonałej kuchni. Paśny Buriat wydał wiele przewodników po Podlasiu i Suwalszczyźnie.

O tym, jak bogatym pojęciem jest Wschód i jak go można rozumieć, Piotr Brysacz opowie o publiczności przy okazji prezentacji nowego wydania zbioru jego rozmów pod tytułem "Patrząc na Wschód. Przestrzeń, człowiek, mistycyzm".

Na pierwszym zdjęciu widzicie okładkę drugiego wydania, ze zbiorów naszej muzealnej biblioteki. Na drugim widać okładkę wydania trzeciego, które będzie można zakupić przy okazji spotkania w Muzeum Pamięci Sybiru.

📌 Zapraszamy już dziś, czyli w czwartek 18 kwietnia, na godzinę 18.00. Bilety są jeszcze dostępne w kasie oraz na naszej stronie internetowej.

👋 Do zobaczenia!

#czytamyosybirze #muzeumpamięcisybiru #sybirmemorialmuseum #białystok

Dyrektor Muzeum Pamięci Sybiru odebrał w Strasbu

Dyrektor Muzeum Pamięci Sybiru odebrał w Strasburgu Nagrodę Muzealną Rady Europy 2024! 🥳

We wtorek 16 kwietnia wieczorem w strasburskim ratuszu profesor Wojciech Śleszyński odebrał z rąk Theodorosa Rousopoulosa, przewodniczącego Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, ozdobny dyplom najstarszego europejskiego lauru muzealnego.

💬 Na wtorkowej uroczystości w Strasburgu, w ratuszu przy place de Brolie, o Nagrodzie Muzealnej Rady Europy mówił Theodoros Rousopoulos, przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy:

– Jest ona przyznawana od 1977 roku we współpracy z Europejskim Forum Muzeów. Ostateczną decyzję, kto zostanie laureatem, podejmuje Komisja Kultury, Nauki, Edukacji i Mediów Rady Europy. Sam byłem członkiem tej komisji przez pięć lat i nadal czuję się z nią związany – przyznawał Rousopoulos.

– Muzeum Pamięci Sybiru, laureat Nagrody Muzealnej Rady Europy 2024, opowiada historię sukcesywnych deportacji obywateli polskich na Syberię i do Kazachstanu.

– To poruszająca opowieść o łamaniu praw człowieka i braku szacunku dla ludzkiej godności. Dziś obserwujemy walkę Ukraińców o ich godność, która jest jednym z fundamentów demokracji – podkreślił przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

– Szczególnie ważne jest, by uświadamiać to i przekazywać młodym ludziom. Prawa człowieka, praworządność i demokracja są jak rower. Gdy przestaje się go wprowadzać w ruch, przewraca się. Uczenie się o przeszłości jest drogą do zrozumienia teraźniejszości. Dziękuję profesorowi Wojciechowi Śleszyńskiemu i jego zespołowi za ich kreatywność i starania, by w różnych angażujących formach przechodzić od upamiętniania do jednoczenia pokoleń – zakończył swoją wypowiedź Theodoros Rousopoulos.

💬 Dyrektor Muzeum Pamięci Sybiru w swoim przemówieniu podkreślał rolę białostockich decydentów:

– Koncepcja budowy muzeum pojawiła się wiele lat temu, w 2010 roku. Była to decyzja Tadeusza Truskolaskiego, Prezydenta Białegostoku, który chciał upamiętnić losy deportowanych, ale przede wszystkim podkreślić wyjątkową rolę Białegostoku w tej historii.

#sybirmemorialmuseum #muzeumpamięcisybiru #białystok #councilofeuropemuseumprize2024

🏆 Dyrektor Muzeum Pamięci Sybiru, prof. Wojcie

🏆 Dyrektor Muzeum Pamięci Sybiru, prof. Wojciech Śleszyński, symbolicznie odebrał dziś w Strasburgu statuetkę Nagrody Muzealnej Rady Europy.

Jest to rzeźba „Kobieta z pięknym biustem” autorstwa Joana Miró.
Ten kataloński malarz, rzeźbiarz i ceramik oraz twórca murali urodził się w Barcelonie w 1893 roku, zmarł w 1983 w Palma de Mallorca.

Joan Miró był odważnym eksperymentatorem i twórcą nowych technik artystycznych. Inspirował się sztuką pierwotnych plemion i kulturą Japonii. Najbardziej kojarzony jest z kolorowymi obrazami przypominającymi rysunki dziecka.

Jego dzieła znajdują się w najsłynniejszych kolekcjach, np. w Muzeum Guggenheima, MOMA w Nowym Jorku czy w Centre Pompidou w Paryżu. Rzeźby Miró stoją w siedzibie UNESCO w Paryżu, a wielki gobelin ozdabiał zniszczone w 2001 r. World Trade Center.

Rzeźba „Kobieta z pięknym biustem” została przekazana Radzie Europy w 1977 r. przez Joan Miró Foundation, która – jako prowadząca Muzeum Joana Miró – otrzymała pierwszą w historii Nagrodę Muzealną Rady Europy.

Od tamtego momentu rzeźba stała się symbolem oraz swoistym pucharem przechodnim Nagrody Muzealnej Rady Europy. Co roku przewożona była do kolejnego nagrodzonego muzeum, aby tam przez rok być podziwianą przez publiczność.

W kwietniu 2022 r. Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy zdecydowało, że statuetka nie będzie już podróżować po kontynencie, a jedynie symbolicznie wręczana będzie muzealnikom na ceremonii w Strasburgu.

Jedną z przyczyn były trudności, jakie Rada napotkała, próbując odzyskać rzeźbę z terytorium Federacji Rosyjskiej – w chwili wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej w lutym 2022 r. dzieło Miró znajdowało się w moskiewskim Muzeum Gułagu.

#councilofeuropemuseumprize2024
#sybirmemorialmuseum
#muzeumpamięcisybiru
#białystok

💬 „Byliśmy wyrwani z czystych, dostatnich do

💬 „Byliśmy wyrwani z czystych, dostatnich domów, a znaleźliśmy się w brudnych, bydlęcych wagonach, w których za toaletę służyła dziura w podłodze. Spaliśmy stłoczeni na piętrowych pryczach, w zaduchu nieumytych ciał, zaryglowani od zewnątrz i pilnowani przez uzbrojonych żołnierzy…”.

Rodzina Herbe była jedną z tysięcy wywiezionych 13 kwietnia 1940 r. z zagarniętych przez Sowietów polskich ziem wschodnich do Kazachstanu. Tym razem deportowano rodziny jeńców i aresztowanych, stąd też większość wywiezionych stanowiły kobiety i dzieci. Los rodzin pozbawionych wsparcia mężów i ojców, był wyjątkowo trudny, a surowy klimat tylko pogarszał sytuację:

„Najgorzej było zimą. Mróz dochodził do 40 stopni, śnieg zasypywał nasze ziemianki razem z kominami. Paliliśmy w piecu wysuszonym łajnem krowim i wielbłądzim, które latem zbieraliśmy w stepie, gdzie koczowali Kazachowie ze swoimi stadami. Najgorzej było, gdy nadchodził buran, czyli śnieżna burza. Trwał on często trzy, cztery dni. Z trudem przedostawaliśmy się z fabryki do ziemianki, chociaż było to zaledwie jakieś 300 metrów. Józek szedł wtedy pierwszy, a reszta powiązana jednym sznurkiem, gęsiego za nim. Parowa maszyna gwizdała byśmy nie zabłądzili. Taki buran powodował wiele przypadków śmierci”

Ze wspomnień Ryszarda Herbe, zbiory Muzeum Pamięci Sybiru